مطالعات نشان داده اند که انار برای جلوگیری و درمان طبیعی همه چیز از التهاب و کلسترول بالا گرفته تا فشار خون بالا و قند خون موثر و مفید است.

آب ‌میوه تهیه ‌شده از دانه های سرخ انار، یک نیروگاه آنتی ‌اکسیدانی است که گفته می‌ شود حتی  چای سبز را هم مغلوب می‌ کند. با اثبات اثربخشی آب انار در مبارزه با سرطان و هم چنین دارا بودن اثرات آنتی ‌اکسیدانی و ضد التهابی، تعجبی ندارد که این آب میوه طرفداران بسیار زیادی داشته باشد.

آب انار چیست؟

آب انار از دانه های سرخ میوه انار گرفته می شود. انار یک درخت کوچک از خانواده لیتراسه است. انار بومی جنوب شرقی اروپا و آسیا است. اعتقاد بر این است که پست از کشت در اسپانیا، در قرن ۱۶ به مکزیک و کالیفرنیا آورده شده است.

یک انار بزرگ چیزی بین یک چهارم تا نصف لیوان آب انار تولید می کند. درست مانند دانه های میوه، آب انار تازه که از دانه ها تهیه شده، بسیار مغذی است.

فقط یک فنجان (۲۴۹ گرم) آب انار حاوی حدود:

۱۳۴ کالری [کالری انار]

۷ گرم کربوهیدرات

۴ گرم پروتئین

۷ گرم چربی

۲ گرم فیبر

۹ میکروگرم ویتامین K (32 درصد DV)

۸ میکروگرم فولات (۱۵ درصد DV)

۵۳۳ میلی گرم پتاسیم (۱۵ درصد DV)

منگنز ۰.۲ میلی گرم (۱۲ درصد DV)

۹ میلی گرم ویتامین E (5 درصد DV)

۱ میلی گرم ویتامین B6 (5 درصد DV)

۴ میلی گرم منیزیم (۴ درصد DV)

۶ میلی گرم نیاسین (۳ درصد DV)

۴ میلی گرم کلسیم (۳ درصد DV)

۴ میلی گرم فسفر (۳ درصد DV)

۱ میلی گرم مس (۳ درصد DV)

تذکر: Daily Value (یا به اختصار DV) همان درصد ارزش روزانه است.

فواید سلامتی آب انار

به مبارزه با سرطان کمک می کند.

تحقیقات نشان می‌ دهد که آب دانه های انار حاوی پلی فنول و ترکیبات دیگری است که اثرات ضد التهابی در سرطان پروستات، سرطان ریه، سرطان سینه و سرطان‌ های دیگر به همراه دارد. به عبارت ساده تر، این بدان معناست که طبق تحقیقات، انار مانع از گسترش سلول های سرطانی، تشویق مرگ سلول های سرطانی و جلوگیری از التهاب، سه جنبه مهم و حیاتی در مبارزه موفقیت آمیز در برابر هرگونه سرطان در بدن می شود.

مطالعه‌ ای که در سال ۲۰۱۴ توسط دانشگاه آلبانی انجام شد نشان داد که آب انار می‌ تواند به طور خاص مانع گسترش سلول‌ های سرطان پستان MCF-۷ شود.

آب انار همچنین به ویژه برای سرطان پروستات مفید است. نتایج اولین آزمایش بالینی آب انار در بیماران مبتلا به سرطان پروستات در سال ۲۰۰۶ در مجله تحقیقات سرطان بالینی منتشر شد. موضوع این کارآزمایی مردانی بودند که قبلاً برای معالجه سرطان خود تحت عمل جراحی یا پرتودرمانی قرار گرفته بودند.

به این افراد روزانه هشت اونس (یک فنجان) آب انار تا زمان پیشرفت سرطان داده شد. محققان دریافتند که زمان دو برابر شدن آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA) در افراد تحت معالجه به طور قابل توجهی کمتر می شود. از آنجایی که PSA یک نشانگر خون برای سرطان پروستات است و از زمان دو برابر شدن PSA برای تعیین امید به زندگی در بیمار مبتلا به سرطان پروستات استفاده می شود، این موضوع اهمیت بسیار زیادی دارد.

براساس تحقیقات منتشر شده توسط دانشکده پزشکی هاروارد، هرچه زمان PSA دو برابر شدن کمتر باشد، چشم انداز آن نیز بهتر خواهد بود.

در سال ۲۰۱۲، یک مطالعه دیگر نشان داد که آب انار تکثیر سلولی سرطان پروستات در آزمایشگاه را تضعیف کرده‌است در کنار هم، همه این تحقیقات توانایی های انار را به عنوان یک ماده غذایی ضد سرطان نشان می دهد.

فشار خون را کاهش می دهد.

آب انار، ظرفیت آنتی‌ اکسیدان قوی دارد و تحقیقات علمی نشان داده‌ است که این آب میوه سرخ رنگ دلچسب می ‌تواند به کاهش فشار خون بالا کمک کند.

یک فراتحلیل منتشر شده در سال ۲۰۱۶، مطالعات فراوانی که آب انار و تاثیر آن بر فشار خون را بررسی کرده بودند، مرور کرد. به طور کلی، این متا آنالیز نتیجه می گیرد که “مصرف آب انار تاثیر بسیار خوبی بر کاهش فشار خون بالا دارد.” محققان همچنین اضافه می کنند، “این شواهد نشان می دهد که بهتر است مصرف این آب میوه در یک رژیم غذایی سالم محتاطانه باشد.”

سلامت قلب را تقویت می کند.

از آنجا که آب انار برای فشار خون سیستولیک بسیار مناسب است، جای تعجب نیست که این نوشیدنی خوشمزه برای سلامتی قلب نیز بسیار عالی و فوق العاده باشد. آنتی ‌اکسیدان‌ موجود در انار، در سطوح بالاتری از میوه‌های دیگر قرار دارد و به همین دلیل می‌ تواند به سلامت قلب نیز کمک کند.

تحقیقات منتشر شده در تغذیه بالینی، میزان مصرف آب انار توسط بیماران مبتلا به تنگی شریان کاروتید را مورد بررسی قرار داده است. باریک شدن هر یک از دو شریان اصلی واقع در قسمت جلوی گردن که از طریق آن خون از قلب به مغز می رسد، تحت عنوان تنگی شریان کاروتید شناخته می شود.

شرکت کنندگانی که از این آب میوه مفید استفاده کرده بودند، شاهد کاهش ۱۲ درصدی در فشار خون و کاهش ۳۰ درصدی را در پلاک آترواسکلروتیک شاهد بودند. شرکت کنندگانی که آب انار را میل نکرده بودند، در واقع پلاک آترواسکلروتیک خود را تا ۹ درصد افزایش داده بودند.

به طور کلی، این مطالعه نشان داد که مصرف آب انار باعث کاهش پلاک در شریان کاروتید و همچنین فشار خون و اکسیداسیون LDL می شود.

استئوآرتریت (آرتروز) را تسکین می دهد.

استئوآرتریت که در بین عموم با نام آرتروز شناخته می شود، یکی از شایع ترین اختلالات اسکلتی-عضلانی است که منجر به تخریب مفصل می شود.

مطالعات نشان داده اند که آب حاصل از دانه های انار با کاهش التهاب غضروف می تواند نقش محافظتی در این زمینه داشته باشد. این توانایی محافظتی به محتوای آنتی اکسیدانی بالای آب انار نسبت داده شده است.

یک مطالعه در سال ۲۰۱۶ به بررسی تأثیرات آب انار بر روی ۳۸ بیمار مبتلا به آرتروز زانو پرداخت. برخی از بیماران به مدت شش هفته آب انار را نوشیدند، این در حالی است که سایر بیماران به جای آب انار یک ماده کنترلی را نوشیدند.

محققان خاطرنشان کردند که مصرف آب انار نه تنها باعث بهبود عملکرد فیزیکی و سفتی آن می شود، بلکه ضمن کاهش آنزیم های غضروف از کار افتاده و شکسته، وضعیت آنتی اکسیدانی را نیز افزایش می دهد.

حافظه را بهبود می بخشد.

مطالعات نشان داده اند که نوشیدن آب انار می تواند در بهبود حافظه مفید باشد. نشان داده شده که پلی فنول های موجود در آب انار دارای خواص محافظت عصبی هستند.

یک مطالعه در سال ۲۰۱۳، افراد را به طور تصادفی به دو گروه تقسیم کرد، به مدت چهار هفته گروهی از آنها حدود یک فنجان آب انار و گروهی دیگر همین میزان دارونما مصرف کردند.

محققان دریافتند که ۲۸ فرد مبتلا به مشکلات حافظه که ۸ اونس (یک فنجان) آب انار در روز می نوشیدند، به طور قابل توجهی نشانگرهای حافظه شفاهی و بصری را بهبود بخشیدند.

محققان نتیجه گرفتند که آب انار باعث افزایش عملکرد حافظه از طریق افزایش فعالیت های عملکردی مغز می شود. شواهد علمی از مطالعات حیوانی وجود دارد که نشان می دهد انار می تواند به مبارزه با بیماری آلزایمر نیز کمک کند و حاکی از این است که این آب میوه یک غذای مفید برای مغز است.

مقدار زیادی آنتی اکسیدان را فراهم می کند.

آب انار حاوی آنتی اکسیدان های تقویت کننده سلامتی و مقابله با بیماری است و انار یکی از غذاهای سرشار از آنتی اکسیدان است که با رادیکال های آزاد و استرس اکسیداتیو مبارزه می کند.

آب انار حاوی تانن بنام پونیکالاجین و همچنین پلی فنول ها، آنتوسیانین ها، مشتقات الاژیک اسید و تانن های هیدرولیز شده است. این ها همه آنتی اکسیدان های بسیار قدرتمندی هستند که استفاده از آب انار را برای پوست و سلامت کلی بدن پشتیبانی می کنند.

مطالعه ای که در مجله کشاورزی و شیمی مواد غذایی منتشر شده است، نشان داد که فعالیت آنتی اکسیدانی آب انار تجاری نسبت به چای سبز سه برابر بیشتر است. آنتی اکسیدان موجود در آبمیوه های تجاری ساخته شده از کل انار (دانه ها به علاوه پوست)، نسبت به آب میوه حاصل از دانه ها در واقع بیشتر است. این احتمالا به این دلیل است که پوست انار نیز در آب انارهای تجاری فرآوری می شود، که آنتی اکسیدان های اضافی، به ویژه تانن را به آن اضافه می کند.

با التهاب مبارزه می کند.

التهاب در هر بیماری یا وضعیت سلامت حضور دارد. طبق تحقیقات انجام شده، انار و آب انار دارای توانایی های ضد التهابی قوی هستند.

یک مطالعه انجام شده در سال ۲۰۱۳ که در مجله پزشکی مکمل و جایگزین مبتنی بر شواهد منتشر شد، فعالیت ضد التهابی چشمگیر این آب میوه را در دل و روده نشان داد.

مطالعه دیگری که بر روی بیماران دیابتی نوع ۲ انجام شد نیز توانایی آب انار را در کاهش التهاب نشان داد. محققان دریافتند نوشیدن ۲۵۰ میلی لیتر آب انار در روز به مدت ۱۲ هفته، علائم التهابی را در افراد دیابتی کاهش می دهد. به طور خاص، نوشیدن آب انار hs-CRP را ۳۲ درصد و اینترلوکین ۶ را ۳۰ درصد کاهش می دهد.

مقایسه

آب‌ میوه های زیادی وجود دارد که از میوه‌ هایی مثل پرتقال و انگور تولید می‌ شوند که به راحتی خورده می شوند. متاسفانه، خوردن انار برای برخی از افراد اصلا آسان نیست. مردم همیشه نگران این هستند که چگونه یک انار را بخورند، چگونه یک انار را برش دهند و چگونه یک انار را باز کنند.

سالم ترین گزینه بهره از مزایای فوق العاده آب انار، خوردن انار تازه است؛ گرفتن آب انار نیز بهره مندی از این مزایا را خیلی راحت تر می کند. آب میوه قطعاً می تواند فواید انار را به طور منظم تر دریافت کند.

اخیراً یک مطالعه UCLA در بین ۱۰ آب میوه سالم و سایر نوشیدنی ها قرار گرفت. حدس بزنید چه کسی برنده این بررسی بود؟ البته که آب انار!

تمام آب میوه های مورد مطالعه سرشار از پلی فنول بودند، اما انار در صدر آنها قرار داشت.

محققان محتوای آنتی اکسیدانی آب میوه ها (و سایر نوشیدنی ها) را با توجه به معیارهای زیر رتبه بندی کردند:

قدرت آنتی اکسیدانی، توانایی مهار اکسیداسیون LDL و محتوای کلی پلی فنول

آب میوه ها به ترتیب زیر رتبه بندی شدند:

آب انار

آب انگور

نوشیدنی بلوبری

آب آلبالو

آب آکای بری

آب کرن بری

آب پرتقال

آب سیب

علاوه بر این، وقتی نوبت به محتوای آنتی اکسیدان می رسد، آب انار حداقل ۲۰ درصد بیشتر از سایر نوشیدنی های آزمایش شده دارای آنتی اکسیدان است.

مقدار مصرف آب انار

برای بزرگسالان، هیچ نوع دستورالعمل توصیه شده ای برای آب انار وجود ندارد، اما به طور کلی، مصرف یک الی یک و نیم فنجان آب انار در هر روز یک مقدار مطمئن و سالم برای اکثر افراد است. مهم ترین چیزی که باید از آن مطمئن باشید این است که آب اناری که مصرف می کنید، خالص و بدون شکر اضافه شده باشد.

برای شرایط دیگر، از مقادیر زیر برای مصرف آب انار استفاده کنید:

آترواسکلروز: ۱.۷ (یک چهارم فنجان) اونس در روز

سرطان پروستات: ۸ اونس (یک فنجان) در روز

انار یا آب‌ انار تازه به مدت پنج روز در یخچال نگهداری می ‌شود. اگر شما نمی ‌توانید آب انار را ظرف پنج روز مصرف کنید، می‌ توانید آن را منجمد کنید تا طعم و رنگ خود را حفظ کند.

اثرات جانبی و تداخلات دارویی

بیشتر افراد عوارض جانبی خاصی در مورد مصرف آب انار تجربه نمی کنند. علاوه بر این، حتی نوشیدن آب انار با معده خالی را تحمل می کنند؛ اما مجددا ذکر می کنیم که حتما هنگام نوشیدن این آب میوه دلچسب اعتدال را رعایت کنید.

پیشگیری از زیاده روی در مورد هر کدام از آب میوه ها، به خصوص آب انار باید مدنظر قرار گیرد؛ در این مورد لازم است افراد دیابتی کمی محتاطانه تر رفتار کنند. اگر تمایل به فشار خون پایین دارید، مهم است بدانید که نوشیدن آب انار می تواند تا حدودی فشار خون را کاهش دهد. از آنجا که انار می تواند فشار خون را تحت تأثیر قرار دهد، بهتر است حداقل دو هفته قبل از هر عمل جراحی از مصرف انار، آب انار و یا هر کدام از محصولات انار اجتناب کنید.

آب از دانه های انار نیز ممکن است با داروهایی مشابه آب گریپ فروت تداخل داشته باشد.

در صورتی که بیماری خاصی دارید و یا هر یک از داروهای زیر را مصرف می کنید، قبل از مصرف آب انار با پزشک خود مشورت کنید:

مهارکننده های ACE از جمله بنازپریل (لوتنسین)، کاپتوپریل (کاپوتن)، آنالاپریل (وازوتک)، فوزینوپریل (مونوپریل)، لیزینوپریل (زستریل) و رامی پریل (آلتاس)

داروهای فشار خون

استاتین مورد استفاده برای کاهش کلسترول، از جمله آتورواستاتین (لیپیتور)، فلوواستاتین (لسکول)، لوواستاتین (مواکور)، پراواستاتین (پراواچول)، روزوواستاتین (کرستور) و سیمواستاتین (زکور)

رقیق کننده خون (داروهای ضد انعقادی) مانند وارفارین (کوادامین)